کوشش برای نمایش انسان درون لوریس چکناواریان - وبلاگ طراحی من

به گزارش وبلاگ طراحی من، کارگردان مستند سینمایی 13 اکتبر 1937 با اشاره به چگونگی روند ساخت این مستند،گفت: در این مستند کوشش کردم انسان درون لوریس چکناواریان را به نمایش بگذارم.

به گزارش وبلاگ طراحی من،طبق گزارش رسیده، آبتین بکتاش در مراسم اکران و نقد و آنالیز مستند 13 اکتبر1937 که با حضور لوریس چکناواریان آهنگساز و موزیسین ایرانی ارمنی تب و مازیار فکری ارشاد منتقد برگزار گردید، با بیان این که این اثر تاکنون اجازه اکران عمومی نداشته است و اکنون از طریق سایت هاشور زمینه برای اکران اینترنتی آن فراهم گردیده است،گفت: موزه موسیقی برای تهیه مستند پرتره چند تن از اساتید موسیقی، لیستی به من ارائه کرد که متاسفانه هیچ کدام کاراکتر سینمایی نداشتند، البته آقای چکناواریان در این لیست نبودند. من ایشان را در یک شب نشینی ملاقات کردم البته در آن شب با ایشان صحبتی نکردم و فردای آن روز به موزه موسیقی پیشنهاد کردم که یکی از پرتره های اقای چکناواریان باشند که آنها هم استقبال کردند. خود اقای چکناواریان نیز چون با مدیوم موسیقی آشنا بودند از آن استقبال کردند.

وی با بیان این که با توجه به ویژگی های شخصیتی آقای چکناواریان من توانستم به سرعت با ایشان دوست شوم و ارتباط خوبی برقرار کنم، خاطر نشان کرد: حدود یک ماه در ارتباط با زندگی و فعالیت های ایشان تحقیق کردم و بعد از یک ماه، کار فیلمبرداری را آغاز کردم.

بکتاش که درطول هفت سال اخیر بنا به گفته خودش فیلمی از او اکران نگردیده و کتاب هایش درحوزه ادبیات و شعر چاپ و یا تجدیدچاپ نگردیده است، ادامه داد: ساختن فیلم از لوریس به چند دلیل سخت بود از جمله این که بسیاری از آرتیست های ایرانی در هنگام ساخت مستند یا پرتره کوشش می نمایند که چهره منزه تری از خود به بیننده ارائه دهند، در حقیقت دوست دارند که اخلاقی تر نشان داده شوند و کمی از خود درون شان فاصله می گیرند، البته این را باید بگویم که لوریس یکی از آزادترین افرادی بود که در جلوی دوربین من نهاده شد.

وی با بیان این که لوریس چکناواریان برای ساخت این مستند همکاری خوبی داشتند و خوش مشربی و طنازی شان، کار ساخت فیلم را برای ما سهل تر می کرد، اظهار داشت : در واقع لوریس همان آدمی که در فیلم است در بیرون نیز هست، غُروری ندارد و طناز است.

بکتاش با بیان این که این مستند در سال 1391 تهیه گردیده و برای ساخت آن موزه موسیقی 15 میلیون تومان به عنوان بودجه در اختیار او قرار داده بود، گفت: در ایران بعضی وقت ها به خاطر بودجه های کمی که برای ساخت مستند اختصاص می دهند باید برای تهیه یک مستند خوب، شعبده بازی کرد.

وی همچنین در پاسخ به این سوال مبنی بر این که با توجه به این که آقای چکناواریان یک هنرمند شناخته گردیده در ایران و ارمنستان هستند و چرا از شخصیت ایشان برای تهیه این مستند در ارمنستان فیلم برداری نگردیده است، اظهار کرد: خیلی دوست داشتم که چنین اتفاقی بیفتد بخشی از زندگی لوریس را بازسازی کنم ولی امکان آن از لحاظ مالی فراهم نبود .

این مستندساز در ادامه با تقدیر از عوامل ساخت این مستند که با او همکاری نموده اند، گفت: بهترین ها با من در ساخت این مستند، با کمترین دستمزد همکاری کردند و من از همه آنها تشکر می کنم.

وی با بیان این که دوست داشتم از دل انقلاب ارمنستان، لوریس را ببنیم ولی امکانش از نظر بودجه ای فراهم نبود، اظهار کرد: خودم این مستند سینمایی را دوست دارم ،در این فیلم نمی خواستم که مُچ لوریس را بگیریم یا او را به چالش بکشم بلکه می خواستم زیباتر از آنچه که در بیرون می بینیمش در فیلم او را ببینیم.

بکتاش که در عرصه نویسندگی و سرودن شعر نیز فعال است در پاسخ به سوال دیگر منتقد سینما که اجرای این برنامه را نیز برعهده داشت مبنی بر این که چرا در ساخت مستند 13 اکتبر 1937، کمتر از موسیقی استفاده نموده است، گفت: من در این مستند کوشش داشتم که انسان درون وجود لوریس را به نمایش بگذارم، در انتخاب قطعات موسیقی نیز سعی کردم که از بهترین ها و زیباترین آثار را با مشورت هایی که انجام می دهم ،استفاده کنم.

او در بخش دیگری از سخنان در مراسم نقد و آنالیز این مستند که براساس زمان تولد لوریس هایکازی چکناواریان نام گذاری گردیده است ،اظهار داشت: لوریس زندگی شلوغی ندارد او خلوت خاص خود را دارد و بدون سروصدا به فعالیت های خود ادامه می دهد گرچه که خون گرم است و مردم را دوست دارد.

آبتین در انتها اظهار امیدواری کرد که روزی شرایط نمایش آثارش و چاپ کتاب هایش فراهم گردد.

بر اساس این گزارش ، در ابتدای این مراسم لوریس چکناواریان در سخنان کوتاهی با ابراز خرسندی از تهیه این مستند سینمایی اظهار کرد: موقعی که پیشنهاد ساخت این مستند مطرح شد، از آن استقبال کردم با برنامه ریزی که صورت گرفت، فیلم طی فرایندی ساخته شد همراه آقای بکتاش و گروهشان در نقاط مختلفی از جمله شمال فیلمبرداری این مستند انجام شد، زمانی که این مستند در حال تهیه بود زمان خیلی خوب و الهام بخشی بود، وقتی که فیلم تمام شد و آن را دیدم، خوشحال شدم و از آقای بکتاش تشکرکردم. این هنرمند شهیر ایرانی ارمنی تبار که به علت مشغله کاری تا در نشست انتهای فیلم حضور نداشت، در بخشی دیگر از صحبت های خود گفت :من هنرپیشه نیستم ولی در این مستند سعی کردم که بازی کنم .

وی در انتها سخنانش با طنازی ویژه خود با لحنی سرشار از شوخی و طنز توضیح داد: من خودم را در این مستند کشتم که خوب بازی کنم تا یک کارگردان به من پیشنهاد بدهد در فیلمش بازی کنم ولی هنوز هیچ کارگردانی به من پیشنهاد داده و اگر کارگردانی هستند که حاضرند من در فیلم هایشان بازی کنم ، من در این زمینه آمادگی دارم.

مستند سینمایی سیزدهم اکتبر 1937 در ارتباط با زندگی لوریس هایکازی چکناواریان آهنگساز ،رهبر ارکستر و نقاش ایرانی – ارمنی تبار است. این مستند به تهیه نمایندگی موزه موسیقی ایران و به کارگردانی آبتین بکتاش ساخته گردیده است.

این فیلم که در آن لایه هایی از زندگی لوریس چکناواریان به تصویر کشیده گردیده است که پیش از این دیده نگردیده است در ششمین دوره جشنواره سینما حقیقت برنده جایزه بهترین فیلم مستند بلند شد.

مستند 13 اکتبر 1937 که تاکنون اجازه اکران عمومی نداشته است به صورت همزمان در داخل و خارج از کشور از تاریخ 10 شهریور الی 23 شهریور 97 در سایت هاشور اکران اینترنتی گردیده است.

مجموعه فرهنگی رزوود کافه از این پس هر هفته به طور مستمر فیلم های همچون مستندهای ایرانی، آثار بلند و مستندهای خارجی و فیلم های کوتاه را به نمایش می گذارد.