ستاره یا خرید منطقی؛ یحیی باید تصمیم بگیرد - وبلاگ طراحی من

به گزارش وبلاگ طراحی من، پرسپولیس مدافع عنوان قهرمانی لیگ برتر، در این فصل رقابت برای کسب این عنوان ارزشمند را به استقلال واگذار کرد. این تیم که تا چهار هفته مانده به سرانجام رقابت های فصل جاری هم هنوز امید داشت که بتواند جام را از چنگ رقیب دیرینه دربیاورد، نهایتا با از دست دادن امتیازات یکی، دو بازی مهم و البته انسجام مثال زدنی استقلال، در فاصله سه هفته مانده به سرانجام تسلیم شد.

درباره علل ناکامی پرسپولیس در فصل جاری، البته برای کسب عنوان قهرمانی، می توان صحبت زیادی کرد، ولی شاید عمده علت ناکامی این تیم را بگردد در خرید های ضعیف این باشگاه به جای بازیکنان جداشده کلیدی دانست. یحیی برخلاف کاری که فرهاد مجیدی در استقلال کرد، هرگز نتوانست خرید های مؤثری داشته باشد و نتیجه شد آنکه این تیم برای رسیدن به عنوان نایب قهرمانی باید با سپاهان مشاخصه کند.

حالا در شرایطی که هنوز رقابت های فصل جاری تمام نشده، خبر رسیده که پرسپولیس عزمش را جزم نموده تا تابستانی داغ در نقل وانتقالات فوتبال ایران داشته باشد. از هفته ها قبل هم شایعات زیادی در این مورد به گوش می رسید و حتی عنوان شده که این باشگاه در اولین خرید به سراغ مرتضی پورعلی گنجی، مدافع سابق تیم ملی رفته و با او قرارداد بسته است.

در خصوص اسامی ای که به پرسپولیس لینک می شوند هم شایعه زیاد است، ولی وجه اشتراک همه آن ها این است که نامی برای خودشان دست وپا نموده و در زمره ستاره های فوتبال ایران، کم وبیش، محسوب می شوند. علیرضا بیرانوند، موسی کولیبالی، امید نورافکن، دانیال ناماعیلی فر، سروش رفیعی، سجاد شهباززاده، احمد نوراللهی، گادوین منشا، سعید صادقی، کاوه رضایی و... افرادی هستند که این روز ها نامشان اطراف باشگاه پرسپولیس شنیده می گردد.

ناگفته پیداست که تعدادی از این اسامی برای بازارگرمی است و بیش از آنکه حقیقی باشد، می تواند بر پایه حدس و گمان باشد. با این حال، مسئله نگران کننده درباره لیست و اسامی مشابهی که حول این باشگاه به گوش می رسد، این است که از قرار یحیی و مجموعه مدیریت پرسپولیس در کوشش برای ساختن تیمی کهکشانی برای فصل پیش رو هستند؛ تیمی که پر از ستاره است و تک تک آن ها می توانند مهره های ارزشمندی باشند. این موضوع می تواند اولین خطری باشد که پرسپولیس را برای فصل آینده تهدید می نماید. نه اینکه بازیکنان مذکور مهره های بدی باشند بلکه مسئله مدیریت ستاره ها در رختکن و البته فلسفه مربی برای بازی گرفتن از آنهاست.

تجربه نشان داده ساختن تیمی کهکشانی در فرهنگ فوتبالی ایران راهی به قهرمانی ندارد و حاشیه بر متن غلبه می نماید. از این مورد گذشته، شاید یحیی اسیر هیجان شده و با از دست دادن عنوان قهرمانی در تصمیمی احساسی در پی آوردن ستاره های نامی به تیمش باشد، ولی این کار او برخلاف اصلی است که پرسپولیس دارد. تیمی که قاعدتا باید پایه ای قوی داشته باشد و با ساختار به فکر برنامه های بلندمدت باشد، خطر تبدیل شدن به تیم مصرف کننده را دارد. مثال شاخص برای موفقیت در این زمینه می تواند همین فرهاد مجیدی باشد. او با ازدست دادن ستاره های استقلال به جای آنکه به فکر خریدن نام باشد، به سراغ بازیکنانی رفت که به درد سیستمش بخورند.

بعید است یحیی بتواند به ستاره ای جوان همانند حسین زاده در ترکیبش بازی دهد یا بتواند به سراغ مهره ای فراموش شده به نام جعفر سلمانی برود. فرهاد، ولی چنین کاری را کرد و مزدش را هم گرفت. تک تک بازیکنانی که او به استقلال آورد، حتی همان آرمان رمضانی که یحیی نتوانست از توانایی هایش بهره ببرد، در موقعیت های سخت و سخت به درد استقلال خوردند. به عبارت ساده تر، فرهاد مجیدی تیم را به فرد ترجیح داد و جام را به دست آورد.